W niewoli

Risate

- Dobrze - powiedziała. - Jeszcze trzeba znaleźć Ireth. Ril, zajmiesz się tym, prawda? - powiedziała. Mag przytaknął. Estera ruszyła w poszukiwaniu Traq. Zaczęła przeszukiwać ogród. Wszędzie kręciło się pełno straży. Esti nie chciała tracić dużo sił na pozbywanie się ich, więc rzuciła na siebie czar niewidzialności. W końcu znalazła swoją przyjaciółkę. Pojawiła jej się tuż przed nosem.
- Traq! - powiedziała, a jej towarzyszka, aż podskoczyła. - Chętnie bym cię uściskała, ale plecy na to nie pozwalają. Szykuje się rozróba. Ja, Rilian i Justyna odzyskaliśmy swoje moce. Oni poszli znaleźć Ireth i Marię. Zaraz cię uwolnię i dołączymy do reszty - dokończyła i wypowiedziała zaklęcie. Metalowy łańcuch, jakim był przykuty centaur, stanął w płomieniach. Temperatura była wysoka. więc łańcuch stopił się w pół minuty.
- Niestety, będziesz musiała poczekać, aż Justyna albo Rilian pozbędą się tego metalowego okucia z twojej nogi. Bo ja nie chcę cię przypadkiem poparzyć. No, a teraz chodźmy - rzekła i ruszyły w stronę zamku.

Traquair

- Dzięki, Estero - powiedziała z wdzięcznością Traq, gdy ta uwolniła ją z łańcucha. - Miałam już serdecznie dosyć tego stania w miejscu. Mówisz, że szykuje się rozróba? Świetnie, wreszcie się trochę rozruszam. Szkoda tylko, że nie mam swojego łuku. Ale jak przydzwonię paru wrogom kopytem, to mnie długo popamiętają!

Nienna

Następnego dnia Maria obudziła się rześka i wypoczęta pierwszy raz od długich miesięcy niewoli. Plecy nie bolały jej w ogóle - tylko gdyby zaczęła skakać z radości, mógłby się odezwać tępy ból.
Księżniczka nie wiedziała, ile dni już leżała w swoim pokoju i co się działo z jej przyjaciółmi. Bała się o nich okropnie. Nie wiedziała czy Justyna, Rilian i Estera przeżyli, wyroku dla Ireth nie słyszała. Bała się, że czternastolatka nie wytrzymałaby tak okropnej chłosty.
Jednak w głębi duszy Maria czuła, że z pozostałymi jest wszystko w porządku. Nagle usłyszała jakieś dziwne dźwięki. Ktoś wyważał drzwi, potem biegł, a z zewnątrz dobiegały krzyki niewolników. Z czasem ustały, teraz kto inny zaczął krzyczeć.
- Co, do licha?! - zapytała siebie samą księżniczka.
Drzwi do jej pokoju otworzyły się gwałtownie...

Ellenai

... a w drzwiach stanęła Justyna.
- Co za szczęście, ze tu jesteś! - zawołała. - I nie muszę cię szukać po całym zamku! Jak się czujesz? - zapytała podchodząc bliżej. - Jeśli źle, to mogę ci pomóc, bo odzyskałam swoją moc, wiesz? Zresztą Rilian i Estera rownież. Teraz mamy jakieś szanse! Rilian szuka Ireth, Ester poszła po Traq, a ja przyszłam po ciebie. To co, idziemy?

Nienna

Marii chciało się skakać ze szczęścia. Od razu podbiegła do Justyny i uścisnęła przyjaciółkę. Była taka szczęśliwa!...
- Nic mi nie jest - powiedziała, gdy już ochłonęła z radości. - W nocy był u mnie Nirian i... Nie uwierzysz! Odzyskał artefakty! Przyszedł do mnie z wyciągiem z ogniokrzewu i... - księżniczka okręciła się dookoła - ...efekty widać dzisiaj. A wracając do tematu... Dokąd idziemy? I jakie macie plany?

Ellenai

- Książę był tutaj? A więc żyje! Co za szczęście! - odrzekła czarodziejka. - Dokąd idziemy? Najpierw na spotkanie z innymi, a potem... mam ochotę przyczepić się do Oro z moją mocą i trochę ją podręczyć! - uśmiechnęła się złowrogo. - A co do planów... Jeszcze ich nie omawialiśmy. Chyba nie mamy żadnych specjalnych...

Nienna

Na słowa "podręczyć Oro" w oczach Marii zabłysła złowroga iskierka, a na jej twarzy ukazał się mały uśmieszek satysfakcji.
- Jeśli już mowa o takich rzeczach... - powiedziała. - Z przyjemnością chciałabym się odwdzięczyć Lii. Tylko muszę znaleźć jakiś łuk... - przerwała, po czym zapytała Czarodziejkę:
- A ujawniamy im, kim jesteśmy?

Ellenai

- Ja nie mam wyjścia, muszę ujawnić, bo chcę ją podręczyć magicznie... Nie wiem, jak wy...
Chwyciła Marię za rękę i obie dziewczyny pobiegły na dziedziniec.

Nienna

Biegnąc przez liczne krużganki Maria zadawała sobie wiele pytań. Myśli przelatywały przez jej głowę z prędkością pioruna. Jej przyjaciele w końcu odzyskali moc! Ale jak ma się Ireth? Czy z nią wszystko w porządku? I co będzie, kiedy już się spotkają? Uciekną? I co z Nirianem? Gdzie się spotkają? A Oro, Lia i pozostali? Ukarzą ich? I czy koniecznie musi ujawniać, że jest księżniczką Narnii? Prawdopodobnie to byłaby najcięższa kara dla Lii. Maria wiedziała, że Tarkiina drżałaby ze strachu wiedząc, kim ona jest i jednocześnie mając świadomość, że ma przyjaciół z magicznymi zdolnościami. Powoli zaczynała się przekonywać do tego zamiaru, ale księżniczka nie lubiła się puszyć i napawać.
"Pomyśl, co zrobiła ci Lia" przeszło jej przez myśl. "Zasługuje na karę".
Dziedziniec był coraz bliżej.
- Myślisz, że inni już będą tam na nas czekać? - zapytała Justynę.

Ellenai

- Nie wiem... Ril miał odaleźć Ireth, a Ester Traq... Nie mam pojęcia, czy już im się tu udało... - przystanęła na chwilę.
- Wiesz, tak pomyślałam... - zaczęła. - My właściwie nie mamy żadnego planu, co robić później... jak już odpłacimy pięknym za nadobne... To wszystko stało się tak szybko: nasz bunt, kara, odzyskanie mocy... Moglibyśmy uciec... tylko, że nie uśmiecha mi się być zbiegłą niewolnicą... Wątpię też, czy by zgodzili się nas wyzwolić... A książę i Amos? Nie wiem, naprawdę nie wiem... - zastanawiała się strapiona.

Atim · Gość

Rilian odnalazł Ireth w jednej z komnat, przeznaczonych dla niewolników. Dziewczyna leżała nieprzytomna na posłaniu. Gdy mag do niej podszedł, poruszyła się i spojrzała na niego.
- Nie bój się, to ja, Rilian. Zaraz poczujesz się lepiej - powiedział mag. Przysunął dłonie do jej pleców, a czerwone światło sprawiło, że rany zaczęły znikać. W końcu dziewczyna ocknęła się, a Rilian opowiedział jej wszystko. Po chwili obydwoje wybiegli z komnaty i skierowali się w stronę dziedzińca.

Ellenai

Wkrótce na dziedzińcu spotkali się wszyscy poszukiwacze, wyłączając Amosa.
- Jesteśmy w komplecie - rzekła Justyna. - Co wy na to, żeby wymierzyć sprawiedliwość? - dodała, uśmiechając się złośliwie.

Nienna

- Jeśli o mnie chodzi - odezwała się Maria - to jestem całkowicie za! Trzeba w końcu pokazać okrutnym Tarkaanom i Tarkiinom, kim jesteśmy.
W jej oczach ukazały się małe iskierki gniewu. Wyglądała stanowczo i przekonywująco.
- Tylko co potem? - zastanowiła się cicho.

Ellenai

- Nie martwmy się na zapas - odrzekła Justyna. - Później się o to zatroszczymy. To kogo bierzemy na pierwszy ogień? Panienkę Oro? - zapytała, zgryźliwie akcentując słowo "panienka".

Nienna

Maria uśmiechnęła się złowieszczo.
- Taaak, jak sobie życzysz - powiedziała, uśmiechając się coraz szerzej, bo oto na horyzoncie pojawiła się już sylwetka Oro, a po chwili dało się słyszeć jej piskliwy głos:
- No nie, tego już za wiele! Niewolnicy mają tyle swobody!... Już ja powiem Lan i Lii, to popamiętacie!