Wyprawa

Nat · Gość

- Może chcą nas zaatakować, gdy będziemy walczyć po drugiej stronie kraju? A może... Może chcą zaatakować Samotne Wyspy i odciąć nas od ich pomocy? Nie wiem, jak szybko się poruszają, nie znam się na statkach, Rilianie.

Ellenai

- Albo chcą nas wziąć w tzw. dwa ognie - mruknęła Justyna. - Po Tisroku można się wszystkiego spodziewać... Szybko, dość mitrężenia czasu! I tak go nie mamy! Znaleźliśmy kordiał - trudno w o bardziej odpowiednią chwilę - zacznijmy szukać pozostałych artefaktów!

Nat · Gość

- Wiadomość trzeba najpierw przekazać królowi. I czy bitwa już się skończyła? Nie możemy przecież wyjść stąd w środku walki!

Nienna

- Popieram cię, Justyno - odezwała się Maria, nie zwracając uwagi na słowa Ireth - tylko gdzie mamy ich szukać? Nie sądzę, żeby tutaj coś więcej się znajdowało!
To była smutna prawda. Komnata nie zawierała niczego oprócz małej szafeczki, w której znajdował się kordiał królowej Łucji. Prawda, że droga do tego miejsca otwarła się dzięki Rilianowi, który przez przypadek oparł się o ścianę jaskini, ale pozostałe wcale nie wyglądały na tajemne przejścia. "Zawsze warto spróbować" pomyślała Maria, ale zaraz zapomniała o tym postanowieniu, ponieważ przypomniały jej się słowa Ireth, o ataku Kalormenu. "A może chcą zaatakować Samotne Wyspy i odciąć Narnię od ich pomocy". "Flota Kalormenu, no jasne!" myślała Maria. "Dlaczego my nie mielibyśmy..."
- Słuchajcie! - krzyknęła niespodziewanie. - Skoro Kalormen szykuje flotę bojową, to dlaczego my nie mielibyśmy szukać obrony również w statkach?! Przecież król Kaspian Żeglarz zasłynął ze swojej podróży "Wędrowcem do Świtu", wznowił budowę statków w Narnii. Do smoka - czy naprawdę w Narnii nigdy nie budowano statków bojowych?! - zamilkła na chwilę, aby znowu się namyślić, po czym kontynuowała. - Ja sądzę, że wojska Kalormenu, które widziałeś, Rilianie, były tylko podstępem.
W komnacie zapadła głucha cisza. A jeśli tak było? Czy Narnia ma jakieś statki bojowe? Te pytania nurtowały wszystkich. Na razie każdy zapomniał o podarkach, lecz po chwili znowu odezwała się Maria:
- Jeśli jednak nie mamy statków, to tylko róg królowej Zuzanny może nam pomóc.

Atim · Gość

- Musimy dotrzeć do króla i zapytać o zgodę na wejście do Kopca Aslana. Czyż nie tam Kaspian X zadął w róg? - uciął szybko Rilian. W tej komnacie nie było nic, co mogłoby pomóc Narnii.

Nienna

- Święte słowa, Rilianie - przyznała mu rację Maria. - Nie wiem tylko, po co miałby go tam zostawiać, ale decyzja jest mądra i warto spróbować!

Atim · Gość

- A więc czy wszyscy się zgadzają z moją propozycją? - zapytał mag i rozejrzał się po twarzach przyjaciół.
- Znaleźliśmy jeden z podarków a nie wiemy, gdzie szukać reszty.

Nienna

- Ja się zgadzam! - poparła go Maria - Trzeba w końcu coś zrobić!
Podczas gdy inni się namyślali, księżniczka zauważyła małą dziurę w ścianie. "A to ciekawe" pomyślała sobie, po czym uklękła i zaczęła jeszcze bardziej ją rozgrzebywać. Kawałki kruchej skały spadały na podłogę. Po chwili Maria wyciągnęła pożółkły, zmięty zwój, opasany granatową, równie zniszczoną wstęgą.
- Hej! - zawołała do pozostałych - Chodźcie tu! Coś znalazłam...

Ellenai

Justyna popatrzyła na zwój i jej twarz dziwnie się zmieniła. Stała się jakby wykuta w kamieniu. Powoli wyciągnęła rękę i ujęła zwój. Zaraz jednak go upuściła z sykiem. Jej twarz powróciła do poprzedniego wyglądu, a na jej dłoni zaczęły występować czerwone bąble, jak od oparzenia.
- To nie jest jeden z artefaktów - stwierdziła grobowym głosem. - Wiem, co to jest i - na Aslana! - wolałabym tego nie wiedzieć! Dobrze wam radzę - nie dotykajcie tego!

Nienna

Maria dopiero teraz zobaczyła, jak na jej ręce zaczynają pojawiać się piekące zadrapania.
- Do licha! - zaklęła z cicha. - Nie wiem, co to jest, ale jest najwyraźniej otoczone jakąś czarną magią, nieźle żre skórę!
Księżniczka nie wiedziała, dlaczego ktoś umiejscowił to akurat tam, gdzie znajdował się cenny artefakt!
- Justyno, co to jest? - zapytała dziewczyna spoglądając Czarodziejce prosto w oczy.

Ellenai

Czarodziejka przełknęła ślinę i popatrzyła na Marię.
- Nie dotykaj tego! - przestrzegła ją jeszcze raz. Spojrzała na zwój spłoszonym wzrokiem. Znów wyglądała zupełnie inaczej niż ta potężna wojowniczka na polu walki. Teraz wygladała na wystraszoną. Towarzyszom wydało się, że jest pełna sprzeczności.
Justyna westchnęła i potrząsnęła głową.
- To... to coś... to nie jest zwykły zwój - wykrztusiła po chwili. - To... to coś należało kiedyś do Białej Czarownicy. A nawet... w pewnym sensie... jest nią!
Urwała, a po chwili zawołała:
- Aslanie, ratuj nas! - i ukryła twarz w dłoniach.

Nat · Gość

- Jest... nią? Jak to możliwe?! Przecież ona nie żyje! Justyno, Justyno, o co tutaj chodzi?! - Ireth była zdezorientowana. Przecież Biała Czarownica od dawna nie żyje. Ale jeśli ten zwój do niej należał, to musi być bardzo niebezpieczny...
"O co tutaj chodzi?" zastanawiała się. "I dlaczego własność tej czarownicy jest w pomieszczeniu razem z kordiałem królowej Łucji?"

Nienna

Maria pobladła. To było dość nienaturalne. Jak taki niepozorny zwój mógł być... mógł być Jadis?!
- Jesteś tego pewna? - zapytała z powątpiewaniem, zerkając na zwój - Ireth ma rację, ona nie żyje!
Popatrzyła na pozostałych - na ich twarzach malował się przestrach i popłoch. Wszyscy wpatrywali się w to coś, co miało być... nią.

Atim · Gość

- Hmmm, ja też nie jestem pewien, co do pochodzenia tego zwoju - powiedział chłodno Rilian, i ostrożnie zbliżył się do tego prawdopodobnie niebezpiecznego przedmiotu.
- Może to być dobry zwój, ale Jadis oplotła go tak grubą pajęczyną złych zaklęć, że już nie przebija z niego żadnen promień dobra - to mówiąc powoli zaczął wyciągać rękę do zwoju i szeptał cicho jakieś tajemnicze niezrozumiałe słowa. Ze zwoju zaczął się wydobywać najpierw siwy, coraz bardziej czarniejący dym, a po chwili zaczął on syczeć.
- Naprawdę to zaklęcia Jadis! Przeklęła ten zwój i to miejsce! Wynośmy się stąd czym prędzej! - zanim skończył mówić, zwój zaczął wydzielać coraz więcej dymu, który zbierał się pod sufitem komnaty.

Ellenai

- Och, za późno! Uwolniliśmy ją! Zaraz się tu pojawi! - Justyna dyszała, była naprawdę wylękniona.
- Aslanie, ześlij tu króla Edmunda! - szeptała przerażona. - Tylko on potrafi się jej przeciwstawić!