Wyprawa

Ellenai

- Żaden kłopot - powiedziała z uśmiechem Justyna, położyła dłoń na jedwabistym boku centaura i wyszeptała kilka tajemniczo brzmiących słów. Po chwili ona i Trag były już w skarbcu.
- Uważaj, nigdy nie chwal Amosa - dodała czarodziejka, dusząc się ze śmiechu. - Zdaje się, że jest wręcz nieprzyzwoicie skromny i nie znosi żadnych słów ani gestów pochwały czy uznania.
Powiedziała to półgłosem, ale na tyle głośno, aby Amos usłyszał.

Cuthalion

Na końcu powlekł się Cuthalion. Nie bardzo wierzył, że znależli coś ważnego, ale w każdym razie ruszył za pozostałymi.

Ellenai

Justyna szła za Amosem, a przed Traq. Cieszyła się, że wszyscy są znów razem. Rozdzielać się już na początku wyprawy.... Poza tym polubiła pozostałych i byłoby jej przykro, gdyby ktoś musiał odpaść. No i im ich więcej, tym większe szanse na zwycięstwo!

Traquair

Traq cieszyła się, że ma możliwość wędrowania dalej z pozostałymi, choć otoczenie niespecjalnie jej się podobało. Ciemny tunel nie budził jej zachwytu.

Cuthalion

Szli dalej rozglądając się niespokojnie. Cuthalion nie odczuwał jak dotąd strachu... Nagle potknął się i upadł na ziemię.
- Co jest, do licha?! - obrócił się za siebie i spojrzał na coś, o co się potknął. Podniósł tę rzecz i przerażony niemalże ją upuścił. To była ludzka czaszka. To miejsce zaczynało coraz bardziej mu się nie podobać.
- Chodźcie tu! Coś znalazłem! - krzyknął do reszty.

Ellenai

Justyna odwróciła się od razu. Znalezisko było chyba pierwszą rzeczą od początku wyprawy, która nią wstrząsnęła. Jęknęła, po raz pierwszy całkowicie zgadzając się z wilczycą. "O Aslanie!" poprosiła w duchu."Oby nie była to wróżba naszej przyszłości w tej wyprawie!"
Trudno jej było zapanować nad sobą, ale w końcu jej się to udało. Przykucnęła i lekko dotknęła palcami powierzchni czaszki.
- Jak myślicie? - zapytała. - Kto to mógł być?

Cuthalion

- Raczej kim BYLI - Cuthalion wskazał na głęboką dziurę znajdującą się niedaleko znaleziska. Po brzegi wypełniona była ludzkimi czaszkami. - To nie wróżba, to jakiś gad czekający na kolejne ofiary. Nie tchórzę, ale lepiej się stąd wynośmy.

Traquair

- No pięknie - mruknęła Traq bardziej do siebie niż do innych. - Ciemny tunel pełen ludzkich czaszek. I to pod królewskim zamkiem.
Wbrew instynktowi przyjrzała się bliżej dziurze, po czym powiedziała już głośno:
- Wybaczcie, że tak to ujmę, ale jest w tym jednak coś interesującego. Mianowicie, gdzie reszta kości? Czemu są tu tylko czaszki? O ile się orientuję - spojrzała pytająco na Justynę - ludzie mają jeszcze inne kości, prawda?

Cuthalion

- Dlatego sądzę, że to jakiś dość okrutny gad - stwierdził Cuthalion. - Tylko okrutne drapieżniki robią coś takiego. Mówię wam, lepiej się stąd wynośmy.

Ellenai

- Oj, nie bądź takim tchórzem - mruknęła Justyna - i wcale mi to nie wygląda na gada. O ile wiem, w Narnii się ich raczej nie spotyka. Moim zdaniem wygląda to raczej na jakieś ofiary... Hmmm... Czy Jadis miała jakieś inne miejsce składania ofiar niż Kamienny Stół? - spytała karła.

Cuthalion

- O tak, było ich wiele - mruknął Cuthalion lekko urażony obelgą Justyny. - Ale miejsca ich składania nie były określone. Uśmiercała je, gdzie tylko mogła. Jedynie ofiary, które chciała zabić najbardziej, składała w jakimś szczególnym miejscu. Ale jedyną taką ofiarą, z tego co mi wiadomo, był tylko Aslan.

Amos

Amos zawrócił w końcu korytarza i podbiegł do stojących nad kościami. Same czaszki były mu obojętne. Ileż to kości jelenich skruszył w swoich ojczystych lasach. Ale rozmowa w sumie go zainteresowała.
- Zaraz, zaraz, z tego, co docierało do naszych lasów wynika, że Jadis (grrrr!) zamieniała swych przeciwników w kamień, a nie zabijała. Może to są czaszki pomniejszych wiedźm i czarownic zniszczonych przez Czterech Królów? Lecz nie traćmy czasu na dywagacje! - powiedział niecierpliwie przebierając łapami.

Ellenai

- Amos ma rację - powiedziała Justyna. - Zostawmy to tutaj, i tak nie tego przecież szukamy. I czasu nie mamy... Idżmy dalej - ruszyła dalej ciemnym korytarzem. Po chwili jednak, gdy dotarły do niej poprzednie słowa Amosa, odezwała się do niego z niesmakiem:
- A więc według ciebie Wielcy Królowie zabijali wiedźmy i składali ich ciała pod Ker - Paravelem, swoją królewską siedzibą? A po cóż, na Grzywę Lwa, mieliby to robić? I nie uważasz, że to do nich nie pasuje?

Cuthalion

- Jeśliby tak robili, to okazaliby się gorsi od Białej Czarownicy - powiedział Cuthalion. - Z całym szacunkiem, jaki mam do wilków, Amosie, ale królowie nie mogliby być tak okrutni, nawet jeśli ich przeciwnicy byli wyjątkowo źli. W każdym razie ruszajmy, jeśli nie zastanowiły was te szczątki - mruknął na koniec Cuthalion i poszedł dalej w głąb tunelu, tym razem już z dobytym mieczem.

Traquair

- Chyba jednak wolę, by byli to dawni królowie, niż jakaś wciąż żyjąca poczwara - mruknęła Traq, po czym stanęła jak wryta i zawołała do reszty:
- Cicho! Słyszycie? Coś stuka.