Wyprawa

Ellenai

Zapadła cisza. Grupa ochotników siedziała, lub stała, przyglądając się sobie nawzajem. W pewnej chwili istoty siedzące za stołem wstały. Naśladując ich, ci, którzy siedzieli, również wstali, a do holu wszedł król. Nie nosił korony, ale od razu widać było, że jest królem. Rozejrzał się po zebranych i jego spojrzenie spoczęło na ochotnikach. W jego smutnych oczach zapłonęło światełko nadziei. Zwrócił się do nich:
- Witam was wszystkich. Spodziewałem się, że może będzie was trochę więcej, ale Aslan wie lepiej. Podejrzewam, że wszyscy wiecie, jakie macie zadanie?
W odpowiedzi rozległ się potwierdzający pomruk.
- Dobrze - rzekł król. - Gdziekolwiek pójdziecie, wiedzcie, że moje serce i myśli pójdą z wami. Powodzenia!
Wtedy wstała czarodziejka Justyna.
- Panie - rzekła, dygając głęboko. - Wiem, że mamy odnaleźć czarodziejskie przedmioty należące dawno temu do czworga największych królów Narnii. Podobno zaginęły dawno temu. Słyszałam jednak, że kiedyś należały do skarbu królewskiego i znajdowały się w królewskim skarbcu. Czy wasza królewska mość pozwoli, abyśmy przeszukali Ker - Paravel?
Król pokręcił głową:
- I ja szukałem - rzekł cicho. - Nic nie znalazłem, ale może nie było mi dane znaleźć. Proszę - uczynił zapraszający ruch ręką. - Szukajcie, gdzie tylko chcecie.
Czarodziejka spojrzała na pozostałych ochotników:
- No to co? Idziecie? Gdzie najpierw poszukamy?

Traquair

Traq przestała się wreszcie przypatrywać królowi (w końcu w życiu jeszcze żadnego nie widziała) i spojrzała na czarodziejkę.
- Najciemniej zawsze pod latarnią- powiedziała z namysłem. - Zaczęłabym od skarbca. Ale mam pytanie: czy ktoś wie, jak wyglądają te przedmioty? Nigdy ich nie widziałam i nie wiem, czy będę w stanie odróżnić łuk królowej Zuzanny od jakiegoś zwykłego łuku.
Popatrzyła pytająco na towarzyszy, ale jej pytanie skierowane było tak naprawdę do czarodziejki, która wydawała się być najlepiej poinformowana.

Ellenai

- Nie wiem, czy są one jakoś specjalnie oznaczone - rzekła z namysłem Justyna. - Ale nie ma się czym martwić. Gdy coś znajdziemy, rzucę na to zaklęcie i ono nam powie, czy jest to magiczna rzecz, czy też nie. No to co, ruszamy? - popatrzyła na pozostałych. - Chyba, że ktoś ma jakieś inne propozycje - dodała po chwili.

Cuthalion

- Ja! - odezwał się siedzący cicho w kącie karzeł Cuthalion. - Skarbce zazwyczaj są zamknięte i schowane przed innymi (chyba nie muszę tłumaczyć dlaczego)... Zapewne znajdują się gdzieś jakieś tajemne drzwi, za którymi powinien być skarbiec... Poza tym, nie widzę sensu szukania skarbca! Dlaczego? Ano dlatego, że ostatnim razem wielcy władcy Narnii wzięli ze sobą owe czarodziejskie przedmioty na polowanie na Białego Jelenia... Tego samego dnia zniknęli na obszarze puszczy i nikt ich nie znalazł! A więc i rzeczy zaginęły! Nie znajdziemy ich, podobnie jak i nie odszukamy wielkich władców!

Traquair

- To co proponujesz, Cuthalionie? - zapytała Traq poważnie. Doświadczenie nauczyło ją liczyć się ze zdaniem karłów. - Wydawało mi się, że król powinien wiedzieć, gdzie jest jego skarbiec, więc byłby w stanie nam powiedzieć, gdzie go szukać. Ale skoro twierdzisz, że to nie ma sensu...

Ellenai

- No właśnie, Cuthalionie, co nam proponujesz? - poparła ją Justyna. - Poza tym, skąd właściwie wiesz, że oni zabrali swe podarunki na polowanie? No owszem, róg mógł się przydać, także buteleczka z lekarstwem ostatecznie, ale łuk ze strzałami oraz tarcza i miecz? Po co? Nie mieli przecież zamiaru zabijać Białego Jelenia... Więc po co mieliby brać ze sobą broń? A jeśli chodzi o skarbiec, to miałam zamiar poprosić króla, aby wskazał nam do niego drogę... Chyba, że... - zawiesiła znacząco głos - miałeś na myśli jakiś inny skarbiec, o którym król nie wie...

Cuthalion

- No, w sumie masz rację... Tak naprawdę nie wiem, czy władcy mieli przy sobie te przedmioty, ale zdawało mi się to oczywiste... - odparł ponuro Cuthalion, ale coś zaświtało mu w głowie. - A tak właściwie, to po co królowa Zuzanna miałaby brać czarodziejski róg na wyprawę, na której on się nie przyda? Wystarczy zwykły róg myśliwski! Jak wiemy, czarodziejski róg używano tylko i wyłącznie w NAJWIĘKSZEJ potrzebie, więc dlaczego i reszta władców nie miałaby ze sobą wziąć przedmiotów? Może oni jakoś przeczuli, że tego dnia znikną i je wzięli... Może nie zaginęli, może to magia Aslana sprawiła, że wrócili do ICH świata...

Ellenai

- Podejrzewam, że królowa Zuzanna wzięła ze sobą róg, bo to był jej róg i chciała mieć pewność, że w razie zagrożenia będzie mogła wezwać pomocy. A może nie miała innego rogu? - odparła czarodziejka. - Ale teraz to nieważne. Wydaje mi się, że wszyscy zgadzamy się co do jednego: że pownniśmy zacząć od skarbca. Wiec chodżmy już tam, zamiast stać tu i gadać po próżnicy! - po tych słowach poprosiła króla, aby wskazał im drogę do skarbca. Król ruszył przodem, a ona za nim.

Amos

- No właśnie, dość już tego mielenia jęzorami! - zawarczał Amos. - Ruszmy się wreszcie, bo czas ucieka, chciałbym już znaleźć się w lesie - dodał, po czym poszedł powoli za Justyną, spoglądając nieufnie przed siebie i jeżąc lekko sierść na grzbiecie...

Traquair

- Szkoda, że nie można wyczytać w gwiazdach, co się stało z tymi przedmiotami- mruknęła do siebie Traq, ruszając za pozostałymi. - Ha, ale przynajmniej zobaczę królewski skarbiec. To nie byle co.

Cuthalion

- Tylko z tego samego powodu co ty, pójdę z wami, Traq... - mruknął Cuthalion. - Mam jeszcze setki zastrzeżeń do tego, co mówi nasza czarodziejka... Ale cóż, rozkazy to rozkazy a i tak nikt mnie nie posłucha... Właściwie sam tego chciałem wstępując do tej armii ... - westchnął ciężko i poszedł z pozostałymi.

Ellenai

Czarodziejka nie spojrzała za siebie, ale wiedziała, że ruszyli ich śladem i była z tego zadowolona. Król poprowadził ich przez wiele sal i doszli wreszcie do sali tronowej. Tu król poszedł za tron i otworzył zamek w drzwiach, których żadne z nich by nie zauważyło, gdyby nie król. Wreszcie drzwi stanęły otworem, a zza nich powiało chłodem. Król zaprosił ruchem ręki:
- Proszę - rzekł. - Mój skarbiec jest do waszej dyspozycji.
Justyna nie wahała się długo. Szepnęła tylko cicho coś do siebie, a wtedy szafir pośrodku jej czoła zaczął świecić i ruszyła do wejścia.

Traquair

- No nie! - wykrzyknęła Traq, zaglądając nad ramieniem czarodziejki do ciemnego wnętrza, oświetlanego tylko blaskiem z jej szafiru. - Kto wpadł na pomysł, żeby robić tu schody? To jest dyskryminacja kopytnych. No cóż, wygląda na to, że muszę tu na was zaczekać. W tym czasie może rozejrzę się po sali tronowej... choć podejrzewam, że tu raczej tych przedmiotów nie ma.

Cuthalion

- Traquair, pozwól, że zostanę z tobą... - odrzekł Cuthalion i przycupnął obok centaura.

Ellenai

Czarodziejka spojrzała na nich z politowaniem:
- Tchórzycie? - spytała z pogardą. - Dlaczego? Bo ciemno i zimno? To powinniście zostać u mamci. Może chociaż Amos nie stchórzy? W końcu odwaga to jedna z cech wilków...