"Półmrok"

Atra

Kolejne opowiadanko... a raczej miniaturka. Smile

Nie dla dzieci Razz

Z dedykacją. A ta osoba wie że to dla niej...

~~~~~~

Twój wzrok jest ciepły i poważny, oczy Ci błyszczą. Chcesz coś powiedzieć. Nie… - kładę palce na Twoich ustach. Nic nie mów. Nie obiecuj. Nie obiecuj że zawsze będziesz mnie kochać. Zawsze, na pewno, do skończenia świata. Nie mów tego, bo może być zupełnie inaczej. I jeśli kiedyś odejdziesz… nie ważne czy jutro, za rok, za dwa, czy za dwadzieścia lat, ja, mając w pamięci te słowa, będę cierpieć o wiele bardziej. Nie potrzebuję zapewnień ani słów o pięknej przyszłości. Potrzebuję Cię teraz, w chwili obecnej. Chcę ciepła Twoich rąk, a nie wiedzy że będę je miała za kilka lat. Bo wtedy mogę już nie chcieć…
Nie wiem co będzie. Nie mogę tego wiedzieć, Ty też nie.
Ale wiem że teraz jestem z Tobą szczęśliwa. Że potrafisz stłumić mój lęk. Że kiedy jesteś daleko żałuję, bo nie mogę usłyszeć Twojego głosu, bo nie mogę Cię dotknąć. Wiem, że chcę czuwać nad Twoim spokojnym snem.
Wiem też, że czasami słowa nie są potrzebne.
Rozumiesz to, widzę po oczach.
Uśmiechasz się, przysuwasz bliżej, dając mi ciepło którego tak bardzo teraz potrzebuję.
Nie chcę zapewnień. Ale nie znaczy to, że nie boje się przyszłości. Boję się. Ale będzie co ma być, żadne słowa tego nie zmienią. A to co teraz jest prawdziwe, już niedługo może stać się kłamstwem.
Wiesz. Rozumiesz to…
Błądzisz ustami po mojej szyi. Powoli… rozkosznie powoli. Moja skóra chłonie gorące oddechy. Mruczę cicho, wsuwając dłonie w Twoje włosy.
Liczy się tylko teraźniejszość. My, razem, w ciepłym półmroku…

Harpoon

Wierz mi, na prawdę rzadko uzywam tego słowa (chodzi mi o prawdziwe znaczenie, nie żarty), ale to jest po prostu piękne. Smile

Trudno mi znaleźć lepsze słowo na określenie tego "dziełka".
Zastanawia mnie tylko, czym jeszcze mnie zaskoczysz... Smile

Wild Child

Ja również jestem zaskoczona...i znowu ta sama reakcja na Twoje intrygujące słowa...dreszcz...trzęsące się ręce...

Wild Child

Odebrałeś to widocznie mniej osobiście niż ja. Dla mnie to było odświeżeniem pamięci...Ale to już historia na dłuższą konwersację...