"Czarownica" - ff narnijski

[Atra]

<skrada się>
Opowiadanko napisałam pod wpływem chwili, bo akurat zastanawiałam się jak wyglądała psychika Białej Czarownicy i jej wspomnienia. Napisałam, przeczytałam i uznałam, że może być, więc wklejam. Chciałabym wysłuchać ( a raczej przeczytać) wasze opinie. Możecie mnie za to zjechać, jeśli chcecie, a nie będzie wam się podobało. Ale mam nadzieję, że się spodoba. Cóż, miłej lektury życzę.
Atra
<ucieka, gubiąc pantofelek>



Czarownica

Setki lat…Od wieków moje oczy oglądają ten świat. A może i inne światy oglądały również? Tak, chyba tak. Nie pamiętam. Tylko strzępy wspomnień. Czy to była jawa czy sen? Nie, nie sen - nie śpię, nie potrzebuje snu. Po co mi on? Strzępy wspomnień. Czerwone słońce… sala pełna posągów… kobieta… siostra? Czy miałam siostrę? Może. Czarne oczy. Jej tryumf. A potem… Jej strach. Czego się bała? Charn… co znaczy ta nazwa? Pamiętam ją. Co znaczy? To było moje. Stukot obcasów, turkot kół, trzaskanie batów, jęk niewolników, łoskot rydwanów, dudnienie ofiarnych bębnów w świątyniach. Ryk bitewny, rzeka spływająca krwią. To miało miejsce. Już wtedy korona spoczywała na mych skroniach. Ale nie była to korona Narnii. Czy władałam kiedyś innym krajem?...Charn… Słowo… Co to było za słowo? Było ważne…
Satyr? Zdrajca? Na co czekacie, przyprowadźcie go! I cóż, powiesz? Błagania? Nie błagaj! Litości? Nie ma litości dla zdrajców! Nie jęcz! Ręce precz od mej szaty! Niewinny powiadasz? Phi! Nie jesteś niewinny! Giń! …Jeden ruch różdżki i żywa istota staje się zimnych głazem. Tak wielką mam moc! Jestem panią ich wszystkich! Jestem cesarzową Jadis!
To słowo? Pamiętam wielki wysiłek, jakiego wymagało poznanie tego słowa… Tajemnicy. Ono dało mi moc. Byłam niepokonana. Jestem niepokonana.
I było też jabłko… Srebrne jabłko. Ono dało mi nieśmiertelność. Zjadłam i jestem jak bogini. To mnie powinny czcić całe narody! A potem… Długie, długie lata by zdobywać coraz większą moc. Potężną i mroźną. I skułam ten kraj w okowy śniegu i lodu. Jestem jego królową i nic tego nie zmieni! I nikt!
Co?! Ludzie?! LUDZIE w Narni?! To człowiek! Na pewno! Jest człowiekiem. Zabić go! Zabić! Nie! Najpierw muszę wiedzieć jak się tu dostał! Przez szafę? Jak to? Drzwi do świata ludzi? Nie! Nie! Zabić go! Nie, jeszcze nie! Może są inni? Musze wiedzieć. Biedne dziecko. Bardzo zmarzłeś? Chodź, usiądź przy mnie, mój drogi chłopcze, trochę sobie porozmawiamy. Tak! Napiłbyś się czegoś? Proszę bardzo. Zjadłbyś coś? Rachatłukum? Na pewno będzie ci smakować. Jedz. O, tak jedz. Już jesteś w mojej mocy… Już jesteś mój. Smakuje, co? Jedz. Masz rodzeństwo? Czworo? Jest was czworo? Nie! To nie możliwe! Czworo! Twoja siostra już tu była? Spotkała fauna? Parszywy zdrajca! Przyprowadź ich do mnie. Bardzo chciałabym ich poznać. Nawet nie wyobrażasz sobie jak bardzo…
Czy spotkałam ludzi już wcześniej? …Taaak… Był chłopiec. Była dziewczynka. Był czarodziej. Pamiętam czarodzieja! To oni mnie tu sprowadzili. Ale… Gdzie byłam wcześniej?
…Aslan… Zabiłam! Zabijałam Aslana! Sam do mnie przyszedł! Czułam jego gorącą krew na swoich rękach. I kto mnie teraz powstrzyma? Nikt! Jestem Niepokonana! Ja będę rządzić Narnią… NA WIEKI!!!* Ja i nikt inny!
…Nie… Nie! Przecież On zginął! Sama go zabiłam! To niemożliwe! Niemożliwe! NIEMOŻLWE!!! Nie! Ja niech chce umierać! Chce żyć wiecznie i być królową! Nie chce umierać! To nie prawda, że moje wieczne życie było udręką! Nie prawda, że zaczynałam już tęsknić za śmiercią! Nie chce umierać! Chce żyć! Nie! Aslanie, zlituj się! Ja chce żyć! Co? Ja nie żyłam? Byłam tylko nieśmiertelna? Nie! Nie chce umierać! Nie chce… Śmierć… Śmierć… Śmierć! Stoi na de mną! Już pamiętam! Wszystko. Tyle zła… Umieram… Umieram… Umarłam. Może to lepiej? Nie! Ja chciałam żyć! Umarłam… Ale może powrócę? Nie powrócę. Umarłam.
----------
* nie mogłam sobie odmówić

[Vivien]

I to mi się podoba! Masz niezwykły styl pisania...
Tylko to Twoje opowiadanie jest troszeczkę chaotyczne. Ale może tylko mi się tak wydaje....

[Harpoon]

Niezłe. Podobało mi się . Szczerze mówiąc, jak zobaczyłem nazwę Narnijski fanfic, to pomyslałem sobie, że będzie to jakaś historia o kimś, kto dziwnym trafem przeniósł się do Narnii i ratuje ją świat przed kolejną czarownicą, a tu taka miła niespodzianka .

[bartek_2506]

Hmmm i to jest, jak sądzę, los jakiejś czarownicy? No nawet niezłe... nigdy nie przywykłem do pisania żadnych opowiadań (zresztą nigdy nie pisałem) ale styl pisania dobry, co tu dużo pisać .

[Atra]

o, podobało się? to miło. bardzo miło nawet. nic tak nie cieszy pisarza jak uznanie dla jego dziełka. a co do chaotyczności opowiadania - to było celowe. uznałam że taki misz - masz jest majlepszy jeśli chodzi o przedstawianie urwanych myśli. dopiszę coś jeszczę i wleję.

[Qlka]

Mnie się spodobało to dziełko Przypadł mi do gustu Twój chaotyczny styl pisania.

[Neini]

Jednym słowem: świetne!!! Takie śliczne "streszczenie" wszystkich części z Białą Czarownicą. Mi sie strasznie podoba. Miałaś bardzo ciekawy pomysł!!!

[Wild Child]

Pomysł miałaś wprost rewelacyjny, pomimo tej chaotyczności czytało się naprawdę świetnie. Zyczę dalszych sukcesów literackich

[Ellenai]

Świetne! Chaotyczność mi nie przeszkadza, wszystko można zrozumieć, a poza tym kto wie, czy czarownice nie myślą w taki właśnie chaotyczny sposób?

[Bjart]

Świetne Atra! Udało Ci się mnie całkowicie zaskoczyć. Mi się tam właśnie wydaję, że w tej chaotyczności cąły urok. Wykrzyczane, urywane myśli, poprostu 'cót, miut i ożerzki' Czekam na więcej.